Afgelopen weekend was ik nog in het Nieuw-Zeelandse Auckland en de rest van de week bracht ik door op Frans-Polynesië, een eilandengroep in de Stille Oceaan. Ik was op hoofdeiland Tahiti en bracht twee volle dagen door op het kleine eiland Maupiti.

Zaterdag en zondag: Auckland

Zaterdag vliegt mijn moeder terug naar Nederland, na vier weken samen met mij door Nieuw-Zeeland te hebben gereisd. We hebben vier hele leuke en gezellige weken gehad samen en veel moois gezien en gedaan. Op het vliegveld van Auckland leveren we de huurauto in en nadat ik haar heb uitgezwaaid neem ik de bus terug naar het centrum. Ik verblijf nog twee nachten in een hostel in het centrum. Nu dus weer alleen op pad.

Op zondag neem ik de ferry naar Devonport, een wijk aan de andere kant van de haven. Daar beklim ik de heuvel Mount Victoria voor een mooi uitzicht over de haven en Auckland. Daarna loop ik over Cheltenham Beach en bekijk ik vanaf North Head het uitzicht op de eilanden voor de kust van Auckland.

Maandag en zondag: vlucht naar Frans-Polynesië

Maandagmorgen Nieuw-Zeelandse tijd vertrekt mijn vlucht (met Air New Zealand) naar Tahiti, Frans-Polynesië. Zondagmiddag Tahitiaanse tijd arriveer ik op Tahiti. Door het passeren van de internationale datumgrens ga ik een dag terug in de tijd. Ik heb geen last van een jetlag, omdat de tijd in dit geval 23 uur achteruit gaat. In Frans-Polynesië is het dus maar ‘een uur later’ dan in Nieuw-Zeeland, maar dan wel een dag eerder.

Frans-Polynesië is een land dat midden in de Stille Oceaan ligt en hoort bij Frankrijk. Het grootste eiland is Tahiti en daar ligt ook hoofdstad Papeete. In totaal bestaat Frans-Polynesië uit 118 eilanden, verdeeld over een oceaanoppervlakte van 2,5 miljoen vierkante kilometer (dat is vijf keer zo groot als Frankrijk). Frans-Polynesië heeft ongeveer 275.000 inwoners, waarvan er zo’n 190.000 op Tahiti wonen.

Maandag: Tahiti

Ik heb één volle dag op Tahiti. ’s Morgens doe ik een hike naar een viewpoint met als beloning een mooi uitzicht over Papeete en omgeving. ’s Middags verken ik Papeete zelf, dat weinig bezienswaardigheden heeft. Het is handig om hier de laatste boodschappen te doen en geld te pinnen, omdat er op de kleinere eilanden nauwelijks supermarkten zijn en geen pinautomaten.

Dinsdag: vlucht naar Maupiti

Vanaf Tahiti heb ik een binnenlandse vlucht naar Maupiti. De binnenlandse vluchten worden uitgevoerd door Air Tahiti, dat met kleine propellervliegtuigen tussen de eilanden vliegt. Maupiti is een klein uur vliegen in een toestel met zo’n 30 andere passagiers. Maupiti is heel klein (11 km²) en heeft slechts 1200 bewoners. Er zijn geen hotels, hostels of andere commerciële accommodaties, dus ik verblijf bij een Frans-Polynesisch gezin thuis. Leuk om zo wat mee te krijgen van hun leven op Maupiti. Doordat er nauwelijks supermarkten zijn, zijn ontbijt en diner inbegrepen bij het guesthouse. De eigenaar maakt heerlijke verse tonijnsalades (de tonijn is dezelfde dag vers gevangen) en zorgt voor heerlijke bananen, mango's en grapefruits (afkomstig van de lokale fruitbomen).

Woensdag en donderdag: Maupiti

Maupiti is een heel geschikt eiland om tot rust te komen. Er zijn nauwelijks toeristen en de weinige toeristen die er zijn spreken vaak alleen Frans (en hetzelfde geldt voor de inwoners). Gelukkig kom ik met mijn (zeer beperkte) middelbare school Frans, een beetje Engels en soms wat hulp van Google Translate een heel eind.

Het hoogtepunt van mijn verblijf op Maupiti is het snorkelen met mantaroggen. Dat is de grootste roggensoort ter wereld en heel indrukwekkend om deze dieren in hun natuurlijke omgeving te mogen bewonderen. Verder zie ik ook koraal en vissen tijdens het snorkelen. Het snorkelen was een privétour; ik was alleen met de eigenaar van het guesthouse. Mooi dat het toerisme op Maupiti nog zo kleinschalig is!

Op Maupiti valt niet heel veel te doen, dus ik heb ook tijd voor het lezen van boeken en het kijken van films. Heerlijk! Verder maak ik een fietstocht rondom het eiland (in totaal zo’n 9 kilometer), waarbij ik prachtige uitzichten heb op de zee en het bergachtige binnenland. Het plan was eerst om een hike te doen naar het hoogste punt van het eiland, maar het pad is zo overwoekerd met planten dat ik na 10 meter lopen terugkeer.

Op de kaart staat slechts een klein deel van Frans-Polynesië weergegeven. Het was onmogelijk om alle 118 eilanden duidelijk op één kaart te krijgen.